π»π¦π¨ ππππ£ππππππ ππππ₯ ππ πππ πππππ£π π£ππππ₯πππ π¨πππππ€ ππ π£π ππ
π»π¦π¨ ππππ£ππππππ ππππ₯ ππ πππ πππππ£π π£ππππ₯πππ π¨πππππ€ ππ π£π ππ
"Vaak gaat het om leerlingen die de richting wel aankunnen, maar zich de laatste maanden eenzaam voelen omdat ze geen vrienden meer zien, of ongerust zijn over kwetsbare gezinsleden, of het moeilijk vinden om tijdens een quarantaine via internet vragen te stellen, of grote stukken leerstof gemist hebben omdat ze thuis niet de juiste omgeving hebben... "
Het is kerstvakantie, de klassenraden zijn achter de rug maar toch waren het opnieuw geen normale klassenraden en ik hoop dat veel mijn collega's dit beseffen vooraleer ze een oordeel vellen over een leerling. Ik kwam onlangs dit opiniestuk van Louis Notte tegen. Een naam waarbij waarschijnlijk niet snel een belletje gaat rinkelen maar hij voorzitter is van de Vlaamse scholierenkoepel. EΓ©n van de weinige organen die de stem van de leerling naar buiten brengt.
Vanaf 1 september werd het al luid en duidelijk van de daken geschreeuwd: "Er zullen veel leerlingen van richting veranderen met Kerstmis". In het opiniestuk wordt naar mijn mening terecht de opmerking gemaakt dat we niet te snel mogen oordelen over deze leerlingen. We kunnen allemaal wel beamen dat dit nog steeds geen normaal schooljaar is. Lesuur 1 geef ik letterlijk les in mijn eigen klaslokaal maar wanneer de bel gaat van lesuur 2 log ik in op mijn computer om vervolgens les te geven aan die ene klas wat thuis zit. Dit lijkt het nieuwe normaal te worden maar dit werkt natuurlijk niet voor elke leerling.
Een leerling vroeg tijdens deze digitale les om extra uitleg. Ik vroeg of ze na de les nog even 'online' kon blijven hangen zodat ik individueel uitleg kon geven aan haar. Met twee computerschermen probeerde ik de leerstof zo gestructureerd mogelijk uit te leggen. Dit verliep vlot langs mijn kant maar wat we vaak vergeten is de andere kant en vooral de context waarin de leerlingen zich bevinden. Deze leerling zat namelijk in de woonkamer waar haar papa en tante uitvoerig aan het praten waren waardoor ik zelf moeite had om de leerling te verstaan. De tv stond luid en de leerling moest de les meevolgen vanop haar smartphone. Ik moet er geen tekening bij maken dat dit niet de ideale omstandigheden zijn.
Als klassenraad probeer je zo een goed mogelijk een advies te vormen voor een leerling maar als we enkel kijken naar de punten komen we te kort. In deze coronatijden is het namelijk belangrijk om de context mee te nemen en vervolgens de bedenking te maken 'hoe kunnen wij deze leerling beter begeleiden?' .
Beste Eileen,
BeantwoordenVerwijderenIk deel jouw frustratie en die van onze leerlingen. EΓ©n van mijn leerlingen vond de motivatie niet om afstandsonderwijs te volgen vorige lente. Hij presteerde nu ondermaats en kreeg het advies om van richting te veranderen. Hij wilt geen andere richting uitgaan en blijft - tegen de stroom in - toch in zijn huidige klas zitten. Dat wordt knokken, maar ik bewonder hem wel om zijn moed.
In Nederland krijgen leerlingen een bindend schooladvies op het einde van het lager onderwijs. Velen hebben een lager advies gekregen en zij hebben niet het recht om daar tegenin te gaan.
Hopelijk komt er geen 'Generatie Corona' die uitgroeit tot gefrustreerde jong volwassenen omdat ze een job hebben beneden hun niveau waarbij ze onvoldoende uitdaging krijgen.
Mijn vader en zijn broers moesten naar 'de vakschool' omdat mijn grootvader misbruikt was door een priester op 'het college'. Mijn grootvader probeerde zo zijn zonen te beschermen, maar vader kwam terecht in een job ver beneden zijn competentieniveau. Hij leed daar erg onder.
Ik ga mijn leerling remediΓ«ren en motiveren zodat hij hopelijk zijn achterstand kan inhalen. Hopelijk gooit Covid-19 niet weer roet in het eten.
Collegiale groeten,
Conny
Dag Eileen
BeantwoordenVerwijderenWat heb je dit mooi beschreven. Ikzelf geef dit jaar les in zeventien verschillende klassen. Zo vang ik toch al eens een glimp op van hoe leerlingen aan de slag gaan met hun thuiswerk. Doordat ik plastische opvoeding geef en dit vaak een uitlaatklep is voor hen, komt er zo nu en dan al eens een verhaal of frustratie van hen naar boven.
Ik heb dan nog het geluk dat ik enkel in de eerste graad sta en dat ik het volledige schooljaar ben mogen blijven lesgeven, maar de situatie die jij net beschreef moet voor sommige leerlingen vreselijk zijn.
Ik denk spontaan aan enkele leerlingen van mij, waar ik me ook aan zulke situaties zou mogen verwachten zoals je net beschreef met televisiekijkende ouders. Wat vreselijk respectloos naar jou en hun eigen kind toe! Het aantal van mijn leerlingen dat naast een schoolloopbaan ook nog eens veel te veel verantwoordelijkheid krijgt in het huishouden kan ik niet meer op één hand tellen.
Verder blijft je laatst geschreven alinea me het meest bij. Een punt zegt inderdaad zo ontzettend weinig. Hopelijk kijken leerkrachten ook naar wat er achter dat (zwakke) cijfer schuilt en geven we net die zwakkere leerlingen wat meer krediet...
Wat mijn collega's betreft kan ik gelukkig zeggen dat hier veel rekening mee gehouden werd tijdens de vorige klassenraden.
Groetjes
Lars