𝕕𝕒𝕘 𝕝𝕚𝕖𝕗𝕛𝕖

 

“Dag liefje, met Mila gaat het goed en ik klungel lekker verder”, is de titel van het boek dat acteur Stefaan Degand schreef. Een ode aan zijn overleden vrouw, een ode aan het leven.

 

Het leven, door de ogen van Stefaan Degand. Stefaan vertelt zijn eigen verhaal, al dan niet klungelig. Als lezer word je meegenomen in naar alle belangrijke momenten in zijn leven en ontmoet je alle mensen die uiteindelijk heel belangrijk voor hem werden. Hij beschrijft het leven zoals het is, met ups en downs. Op het ene moment doet de auteur je lachen en het ander moment krijg je de krop in de keel. Er is echter wel één rode draad doorheen het verhaal. Stefaan Degand houdt van eten, lekker eten. Dit maakt of kraakt zijn dag.

Je zou kunnen oordelen dat dit boek een autobiografie is, maar wanneer het leven in een prozaverhaal wordt gegoten is het al een zuivere autobiografie meer. Dit weet ik door de lessen A2W2. Hoe dan ook, de auteur deed toch een zeer goede poging om de werkelijkheid te benaderen.

Ik vond het begin erg verwarrend. Het eerste wat me opviel is dat alle zinnen geschreven zijn zonder punten noch komma’s. Het was een speciale manier van schrijven maar het werkt en het past.  Als lezer stroom je mee op de gedachtestroom oftewel ‘stream of consciousness’ van de auteur. Dit alles maakt het verhaal eens zo intens en intiem.

Mijn persoonlijke mening over het boek? Het is rauw, mooi, oprecht, liefdevol, zwaarmoedig en grappig. Het was een bijzonder boek. Er zat geen verhaal in, geen plot en geen leestekens. Maar wel poëtische zinnen die je niet loslieten. Het hele boek heb ik gelezen met de stem van de acteur/auteur in mijn hoofd. Ik denk dat dit net hetgeen was dat het zo intens maakte. Ik zou het boek niet meteen aanraden aan mijn leerlingen van de tweede graad, hoewel het zeer vlot leest. Voor mijn medestudenten is het zeker een aanrader!

Enkele quotes die mij zullen bijblijven:

‘Ik leef nu
In het hier en nu
De toekomst is oninteressant, onvoorspelbaar en grillig’

‘Een rouwboek kan maar één titel hebben
Los het op’