ℍ𝕖𝕥 𝕒𝕒𝕟𝕥𝕒𝕝 𝕤𝕔𝕙𝕠𝕠𝕝𝕧𝕖𝕣𝕝𝕒𝕥𝕖𝕣𝕤 𝕓𝕝𝕚𝕛𝕗𝕥 𝕤𝕥𝕚𝕛𝕘𝕖𝕟

 ℍ𝕖𝕥 𝕒𝕒𝕟𝕥𝕒𝕝 𝕤𝕔𝕙𝕠𝕠𝕝𝕧𝕖𝕣𝕝𝕒𝕥𝕖𝕣𝕤 𝕓𝕝𝕚𝕛𝕗𝕥 𝕤𝕥𝕚𝕛𝕘𝕖𝕟

‘Het aantal schoolverlaters blijft stijgen’ is een triestige titel om te lezen als je zelf in het onderwijs staat. Voornamelijk als je weet dat de grootste uitstroom in het beroepssecundair onderwijs zit. In het artikel leggen ze vooral de link met externe factoren. Zo valt het bijvoorbeeld op dat jongeren die thuis geen Nederlands spreken de kans op uitval ruim drie keer hoger ligt. Ook maken ze een vergelijking met het diploma van de moeder. Er is maar liefst 32,1 procent kans op uitval als de moeder geen diploma lager onderwijs heeft terwijl dit maar 4,7 procent is als de moeder een diploma hoger onderwijs heeft.

Zoals ik al zei, is dit een triestige tendens. Ik vind het als leerkracht persoonlijk jammer dat er in het artikel voornamelijk externe factoren worden aangehaald. Leerlingen die de Nederlandse taal niet machtig zijn, hebben het moeilijker op school, maar dan vraag ik mij af of deze leerlingen wel voldoende ondersteund worden? Het is inderdaad moeilijk om een leerling gemotiveerd te houden als hij op dagdagelijkse basis moeite heeft om de les te volgen omwille van de taal.  

Ook vind ik het jammer dat er een link wordt gelegd met het diploma van de moeder. Uiteraard zal er wel een verband zijn maar, anno 2021 vind ik de mindset ‘enkel de mama is bezig met de opvoeding van het kind’ iets te achterhaald. Want zowel vaders kunnen hier een rol in spelen. 

Ondanks het feit dat ik nog maar drie jaar lesgeef, heb ik ook al te maken gehad met leerlingen die graag met school willen stoppen. Zo heb ik bijvoorbeeld een leerling in het 4de middelbaar die omwille van ziekte al twee keer zijn jaar heeft overgedaan. Hij zit nu in 4bso, pas achttien geworden en is schoolmoe. Hij sprak me onlangs aan om even zijn hart te luchten en aan te geven dat hij het niet meer zag zitten. Alle taken en toetsen overweldigen hem en de combinatie met het afstandsonderwijs is ook niet bevorderend voor de gehele situatie. Het enige wat ik kon, is hem bevestigen in zijn kennen en kunnen. Ik gaf meermaals aan hoeveel potentieel ik in hem zag en dat hij dit zeker niet mag laten varen. Stoppen met school is niet de oplossing.  Er zijn nog andere wegen die hij kan verkennen zoals bijvoorbeeld deeltijdsonderwijs of zelfs examencommissie.

 

Daarnaast hebben we nog corona, die gooit al sinds maart 2020 bij iedereen roet in het eten. De school waar ik lesgeef heeft ervoor gekozen om week om week bepaalde studierichtingen afstandsonderwijs te geven. Hierdoor mis ik als leerkracht grip op sommige leerlingen. Ik heb leerlingen die in de klas perfect meewerken maar als ze een week thuis zitten, hoor je er helemaal niets meer van. De taken die ze indienen zijn ondermaats gemaakt. Hebben zij geen computer? Hebben ze moeilijkheden om zich thuis te concentreren? Hebben ze een eigen plekje thuis waar ze voor school kunnen werken? Daartegenover zijn er nog leerlingen die weinig motivatie hebben om dagelijks naar school te gaan en de week afstandsonderwijs zien als een weekje relaxen. Wanneer deze leerlingen dan uiteindelijk wel naar school komen, worden zij overstelpt met taken en toetsen die zij nog dienen in te halen, ook hier is niets motiverend aan.  Het lijkt mij beter om bij zulke leerlingen zorgvuldiger de afweging te maken van welke leerplandoelen moeten ze kunnen en wat kunnen we laten weglaten? Hoe kunnen we samen met deze leerlingen een planning maken en wekelijks opvolgen zodat deze toch niet uit de boot vallen.

Het zijn slechts deeloplossingen maar ik geloof wel dat dit een verschil kan maken voor leerlingen. Leerlingen gemotiveerd houden lijkt mij de grootste drijfkracht.