𝕎𝕒𝕣𝕙𝕠𝕝 - 𝕋𝕙𝕖 𝔸𝕞𝕖𝕣𝕚𝕔𝕒𝕟 𝔻𝕣𝕖𝕒𝕞

 𝕎𝕒𝕣𝕙𝕠𝕝 - 𝕋𝕙𝕖 𝔸𝕞𝕖𝕣𝕚𝕔𝕒𝕟 𝔻𝕣𝕖𝕒𝕞

Tussen de lockdowns in heb ik nog snel een museumbezoekje kunnen scoren.

Ik heb niet zoveel voorkennis omtrent kunst maar als er één kunstenaar alom bekend is, is het wel Andy Warhol. Iedereen kent bewust of onbewust wel de bekende Campbell soepblikken. De uitgelezen kans om deze in het echt te bezichtigen.

Samen met een collega, die gelukkig wel veel van kunst kent, liet ik mij leiden door de gangen van de ‘La Boverie’ in Luik. Hieronder vind je een paar foto’s van zijn bekendste werken. In de jaren 60 brak Andy vooral uit met zijn portretten van alledaagse voorwerpen of rijzende sterren van dat moment zoals Marilyn Monroe en Jacky Kennedy. Over zijn kunst zelf ga ik in dit blogbericht niet uitweiden. Daarvoor kan ik jullie beter aanraden om zelf eens een kijkje te gaan nemen.

Ik wil het vooral hebben over Andy’s leven. Waarom zal je je afvragen? Omdat het mij intrigeerde. Tijdens de tentoonstelling word je stapsgewijs meegenomen in zijn leven. Andy groeide op in de jaren 20-30. Al snel kwam hij in de reclame- en fashionwereld terecht waar hij zijn creativiteit kon uitdrukken. Ook zijn identiteit liet hij graag zien aan de hand van zijn kunst. Zo zijn er portretten van hem gekleed als vrouw. Dit alles leidde natuurlijk tot kritiek van anderen. Het is zelfs zo ver gekomen dat hij bij het buitenkomen van zijn atelier neergeschoten werd. Hier werd hij levensbedreigend gewond en was zijn leven na deze aanslag niet meer hetzelfde.

Ondanks dat Andy een zoon van immigranten was, merk je dat ‘Amerika’ en zijn cultuur de hoofdrol speelt.  De consumptiemaatschappij die toen oprees en waarin wij nu nog leven, zie je zeker terugkomen in zijn werk. Dit alles maakte natuurlijk deel uit van de kunststroming ‘popart’ die voortkwam uit die bepaalde tijdsgeest, vrijheid, seksuele revolutie enzovoort.  Hij stapte al snel van het schilderen af en koos ervoor om zijn werk in meervoud te zeefdrukken. Dit deed hij in zijn galerij ‘The factory’ in New York. Door het zeefdrukken deed hij zelf aan massaproductie door in plaats van 1 schilderij te maken, er meerdere te maken.

Tijdens de tentoonstelling kom je terecht in ‘the factory’ die net zoals toen volledig bekleed is met aluminiumfolie en zilveren verf. Leuk dat de tentoonstelling zorgt voor deze beleving door dit na te bootsen. Warhol hield ook decadente en wilde feestjes in zijn atelier. Hier kwamen niet alleen mede kunstenaars naartoe maar ook de grootste beroemdheden (acteurs, dichters, muzikanten etc. )  kon je terug vinden op deze feestjes. Helaas kwam er een einde aan deze wilde feestjes na de aanslag op zijn leven. The factory kreeg een stengere beveiliging en dit viel niet te combineren met het hele ‘seks, drugs and rock&roll’ imago.

Hoewel ik tijdens de tentoonstelling veel te weten kwam over zijn leven, vond ik het toch vrij kort. Zonder het goed en wel te beseffen was ik opeens al aan het einde van de tentoonstelling. Uiteraard was dit slechts een tijdelijke expo en hing slechts zijn beroemdste werken daar. Voor de enthousiastelingen onder jullie is de tentoonstelling verlengd tot eind april, dus zeker de moeite om eens een kijkje te nemen.

Ik moet wel aangeven dat ik even was vergeten hoe enthousiast ik kon zijn na een museumbezoek. Het saaie, stoffige beeld van een museum is zeker niet meer aan de orde als ik aan een museum denk. Dit is een vorm van levenslang leren als je het mij vraagt.