𝕟𝕚𝕖𝕥𝕤

Weer een online toneelvoorstelling, zucht. De coronamaatregelen van februari tot en met mei lieten het nog niet toe om fysiek naar een voorstelling te gaan. Wat voor mij natuurlijk nadelig was als toneelleek.  Ik het al moeilijk om een voorstelling online te kiezen. De verleiding om tijdens het kijken af te haken, is voor mij te groot. Gelukkig moesten we voor het vak A4W4 verplicht naar de voorstelling ‘Niets’ kijken. Als de intrinsieke motivatie er niet is, moet de extrinsieke motivatie het maar doen. Zo gezegd, zo gedaan.

 

Tijdens de les werd deze voorstelling uitvoerig nabesproken en ik zag dat enkele van mijn medestudenten erg enthousiast waren over de voorstelling. Zo enthousiast dat ik mijn mening haast niet durfde te delen. Gelukkig is er nergens een betere plek om mijn ongezouten mening te delen, dan op mijn eigen blog.

Ik zal even wat achtergrondinformatie schetsen voor degene die de voorstelling nog niet gezien hebben.

“ Er bestaat niets van betekenis dat had ik al lang door. Daarom heeft het geen zin om iets te doen dat had ik al net begrepen.”

Voila, bij deze is alles gezegd. Heb je toch wat meer uitleg nodig? Dan raad ik de onderstaande uitleg aan.

‘Niets’ is een kindervoorstelling dat werd uitgebracht door het theaterhuis ‘Het Paleis’. Het is gebaseerd op het boek ‘Niets’ van Janne Teller. Het verhaal begint bij Pierre Anthon. Pierre zit in de lagere school en zijn hersenspinsels dwalen af naar de zin van het leven. Uiteindelijk komt hij tot het besluit dat het leven geen zin heeft en dat wij gewoon geboren worden om langzaam te sterven. Hij kruipt vervolgens in een pruimenboom en verkondigt aan al zijn medeleerlingen dat het leven geen zin heeft. De medeleerlingen van Pierre voelen zich bedreigt door zijn uitspatting en besluiten om op zoek te gaan naar de dingen die wel zin hebben in het leven. Om de beurt wordt een leerling uitgedaagd om iets op de ‘berg van betekenis’ te gooien wat voor hun van kostbare waarde is. Helaas loopt dit spelletje uitdagen al snel uit de hand met alle dramatische gevolgen van dien.

 

Dit theaterstuk is bedoeld voor kinderen vanaf elf jaar en het is net daar waar het schoentje voor mij wringt. Begrijp me niet verkeerd, ik ben absoluut voor het verbreken van taboes en dat je ook zware thema’s zoals zelfdoding, rouw, het leven, enzovoort bespreekbaar moet maken bij kinderen, maar binnen de juiste context/ setting.

Ten eerste vind ik het thema erg complex om uit te leggen aan kinderen vanaf elf jaar. Je gaat als het ware filosofisch aan de slag met levensvragen waar jij als volwassenen persoon natuurlijk niet altijd een antwoord op weet. Daarnaast waren er gebeurtenissen in de voorstelling die ik zelf wel choquerend vond. Zo wordt er zogezegd een lijk opgegraven om op de berg van betekenis te gooien, iemand wordt uitgedaagd om haar borsten te tonen en als kers op de taart wordt er beslist om allemaal samen Pierre Anthon af te ranselen en te vermoorden. Mocht dit in een serie voorkomen, dan werd er het label +16 opgeplakt. Ik kon het mij gewoon niet inbeelden dat dit werd voorgesteld als een voorstelling voor kinderen.

 

Los van mijn bedenkingen kan ik wel zeggen dat het een knappe toneelvoorstelling was. Over de acteurs heb ik niets aan te merken. Ik was werkelijk verbaasd over de hoeveelheid tekst die acteurs konden onthouden. Gaandeweg merkte je ook dat er erg hard over het decor was nagedacht. Wanneer het theaterstuk begint dan denk je ‘hoe somber is het decor en zijn de kostuums’, maar al snel merk je dat dit perfect is. Met behulp van muziek en licht wordt er telkens de perfecte setting gecreëerd voor de gebeurtenissen in het verhaal.

 

Wat ik kan besluiten is dat dit toneelstuk mijn culturele horizon heeft verruimd. Het begrip jeugdtoneel krijgt in mijn hoofd een veel ruimere definitie dan dat ik eerst voor ogen had. Het was een uitdagend toneelstuk dat ik mij zie nabespreken bij mijn leerlingen van 5bso. Ik denk dat ik het als leerkracht een beetje moet loslaten dat het oké is om niet over alles volledige controle te hebben. Er is niets mis mee om enkel na te zinderen of niet tot een antwoord te komen.